[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.22.3″][et_pb_row _builder_version=”3.22.3″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.0.47″][et_pb_text _builder_version=”3.0.101″ link_text_color=”#ffcc00″]

In deze blog vertelt moeder Emma over haar burn-out.

Altijd heb ik gezegd, na mijn zwangerschap wil ik weer werken! Het eerste halfjaar had ik het idee om eerst tot rust te komen en te wennen aan het hele moederschap. Maar, na een halfjaar voelde ik mij nog niet helemaal klaar.

Omdat ik toch een soort verplichting voelde ben ik toch gaan solliciteren, wel de afspraak met mezelf gemaakt: niet meer dan 26 uur in de week.

Na vele afwijzingen en daarna een lange procedure bij een callcenter eindelijk toch goed nieuws ontvangen. Ik mocht per direct aan de training beginnen om vervolgens voor maximaal 26 uur per week te mogen werken. Vol goede moed begon ik aan de lange waslijst van regelen, oppas, kinderdagverblijf, toeslag, een planning maken…

De training viel ontzettend mee en met opa en oma als tijdelijke oppas liep het ook allemaal erg soepel. Na mijn 6 weken training kon ik beginnen als volwaardig callcenter medewerker en had er nog steeds zin in. In mijn eerste maand begonnen de eerste scheurtjes al te vertonen. In plaats van de beloofde maximale 26 uur per week, werkte ik minimaal 32 uur per week. Dit klinkt weinig, maar ik leefde constant onder stress. Achteraf merk ik dat dit het begin is geweest van het proces om mijn burn-out te ontwikkelen.

Daarna werden er veranderingen doorgevoerd op het werk. Ook al was ik aangenomen voor service, de nadruk werd gelegd op sales, maar ik ben juist helemaal geen persoon voor sales. Door de behoorlijke targets, kreeg ik een drukkend gevoel op mijn borstkas, alsof er iemand een zak met stenen op heeft gelegd.

Ik wilde niet falen dus ik bleef doorgaan.

Het extra geld was ook erg fijn, dus ontslag was geen optie voor mij. Zoals je begrijpt werd hierdoor fase twee ontwikkelt van mijn burn-out. Ik begon mijzelf terug te trekken zowel op sociaal vlak als in de thuissfeer. Alles ging op de automatische piloot en begon mij steeds meer te verliezen.

Na dit een aantal maanden te hebben volgehouden, probeerde ik via mijn leidinggevende aan de bel te trekken. Met moeite werd mijn contract aangepast naar een 26-30 uur contract. Daar schoot ik ook niets mee op, want ik werd alsnog voor 30 uur ingepland.

Na 5 maanden kwam het nieuws dat wij ook nog eens de factuurservice er bij kregen. Ook hiervoor een verplichte training. Alles heb ik netjes gevolgd en ineens werd het de laatste druppel.

Ik was mijzelf helemaal kwijt.

Altijd depressief, hoofdpijn en pijn door mijn hele lichaam. Ik had echt nergens meer zin in. Het werd zelfs zo erg dat ik thuis extreme paniekaanvallen kreeg om de kleinste dingen. Mijn partner is getuige geweest van mijn ergste paniekaanval. Het leek alsof ik bezeten was en begon met mijn hoofd tegen de muur te bonken om vervolgens mij op het bed te laten vallen en door te bonken met de bijbehorende oerkreten.

Waar was die spontane en vrolijke meid gebleven? Na deze heftige paniekaanval ben ik direct met mijn huisarts gaan praten. Wat was er met mij aan de hand?

Mijn huisarts vertelde mij dat ze schrok over het aantal jonge vrouwen die met soortgelijke klachten zich bij haar melden. Wat een opluchting was dat zeg, ik was niet alleen en ik kreeg de diagnose burn-out.

Het klopte precies, ik was ook opgebrand.

Zij heeft mij vervolgens met spoed doorverwezen naar een maatschappelijk werkster. Uiteraard ben ik direct naar mijn leidinggevende gegaan en mij in de ziektewet gezet. Dan denk je, oké ik heb alle stappen gevolgd en ik ben klaar om weer beter te worden. Maar niets is minder waar, het is een langzaam proces.

Wekelijks moest ik mij melden over mijn status, wat niet echt meehielp in het traject. Daarna ontving ik een brief, want ik moest naar de bedrijfsarts. Keurig zat ik daar tussen mensen waarvan het zichtbaar was waarom ze in de ziektewet zaten. Ik dacht ik doe mijn verhaal en ik mag weer naar huis. Het ging weer helemaal mis, wat ben ik vernederd bij de bedrijfsarts. Volgens hem bestaat een burn-out niet en kan ik gewoon niet tegen stress.

Met andere woorden: ik stelde mij aan…

Juist omdat ik al naar de huisarts was geweest, voelde ik mij tijdelijk even sterker. Tussen de tranen door schreeuwde ik: ik ga hier niet mee akkoord! Vraag mijn gegevens maar op bij de huisarts en maatschappelijk werkster! Daarop een toestemmingsformulier ingevuld en ik kon met dikke ogen naar huis toe.

Met hulp van mijn maatschappelijk werkster en natuurlijk thuis kunnen bijkomen krabbelde ik langzaam weer op.

Wat mij vooral heeft geholpen is er over te praten, rust, veel hulp van buitenaf en sporten.

Door het sporten kreeg ik weer energie en voelde ik mij heerlijk! Na 3 maanden heb ik mij beter gemeld, ondanks dat ik nog niet klaar was om te werken. Dat was mijn beste keuze ooit, want nu werd ik ook niet meer wekelijks lastig gevallen door het verzuimbedrijf.

Mijn partner en ik hebben nu een eigen bedrijf, waarbij ik 4 dagen in de week werk, twee prachtige en lieve kinderen heb, ik ga een dag in de week naar school en aan het sparen voor mijn eigen zaak in de taartenwereld! Door creatief bezig te zijn en tijd vrij te maken voor de dingen die ik echt leuk vind creëer ik meer rust.

Tegenwoordig heb ik een drukker bestaan dan voor de burn-out.

Met 1 groot verschil: ik weet nu wanneer ik een stapje terug moet doen en ik ben niet meer bang over eventueel gezichtsverlies. Dan maar een keer geen opgeruimd huis en lekker met het gezin een dagje weg. En die e-mail kan ook morgen de deur uit. Ook ga ik nu af en toe alleen weg om tot rust te komen. Ik krijg hier wel eens scheve gezichten om, maar mijn partner heeft voldoende aan een nacht stappen, ik moet daar dan weer niet aan denken.

Jij en je dierbaren om je heen zijn het belangrijkste, daarna komt al het andere. Af en toe mag je egoïstisch zijn. Maak tijd voor iets waar jij echt intens van geniet en ga nooit over je grens heen, jij bent het ook waard!

Herken je jezelf in dit verhaal of ervaar je zelf ook burn-out klachten? Mail naar info@evaacoaching.nl en dan plannen we een kennismakingsgesprek in!

Vond je dit interessant? Lees dan ook het burn-out verhaal van Lauren.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”3.23.3″][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”3.23.3″][et_pb_image src=”https://evaacoaching.nl/wp-content/uploads/2020/01/cover-tips-voor-mindful-moederschap-en-creeëren-van-rust.png” _builder_version=”3.23.3″][/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=”1_2″ _builder_version=”3.23.3″][et_pb_code _builder_version=”3.23.3″]

[/et_pb_code][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]