[et_pb_section bb_built=”1″][et_pb_row][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text _builder_version=”3.0.101″ background_layout=”light” link_text_color=”#ffcc00″]

Het is al meer dan 10 jaar geleden, maar ik weet me alles nog heel goed te herinneren. Ik zat al een tijd slecht in mijn vel. Ik had veel zorgen om mensen om me heen.

Mijn vader was ziek en het was onduidelijk wat hij had.  Waren mijn ouders (die waren gescheiden) wel gelukkig? Gaat het wel goed met mijn broer? Ook de problemen van vriendinnen (die ik soms groter maakte dan ze waren) trok ik mij erg aan.

Ik wilde alles in de hand hebben en dat kon niet! Ik was constant met anderen bezig en niet met mijzelf. Daarnaast was ik juist tegen mijn dierbaren ook onaardig en kortaf.

Deze dingen zag ik allemaal op dat moment niet, maar achteraf.

Ik koos ervoor om een aantal weken op reis te gaan. Ik vond het (onverwacht) fijn om alleen te zijn en met niemand rekening te hoeven houden.

Terug in Nederland moest ik na een aantal dagen weer aan het werk. Ik voelde me al vanaf de terugkomst erg gespannen. De dag voordat ik weer aan het werk ging, barstte ik in de ochtend in huilen uit en dat is die dag niet meer gestopt. De volgende dag reed ik naar mijn werk en het lukte mij niet om de parkeerplaats van het kantoor op te rijden. Huilend ben ik naar huis gereden en heb dagen gehuild en geslapen.

Ik had vier jaar een relatie en die heb ik gestopt. Ik had geen energie meer en alle contact met iedereen voelde als teveel. Als mijn telefoon ging voelde ik de spanning door mijn lijf gaan, evenals ik iets ‘moest’ zoals uit bed komen, een vriendin die langskwam.

Ik voelde me angstig in deze tijd.

Mijn moeder vertelde dat ze ooit overspannen was geweest en dat ze niet kon slapen en alleen maar aan het denken was. Ik daarentegen wilde het liefst de hele dag slapen, omdat ik moe was, maar ook zodat ik me niet zo vreselijk rot voelde! Ik dacht eigenlijk niks, ik voelde mee heel leeg van binnen.

Toen ze dat zei dacht ik: ,,Ik ben dus niet overspannen, maar wat dan wel?

Ik was op zoek naar een oorzaak. Wat was er nou met mij aan de hand!? Ik heb geen grote vervelende dingen meegemaakt in mijn leven. Ik ben naar de huisarts gegaan en die stuurde mij door naar een psycholoog. Zij wist niet wat ze met mij aan moest en verwees me door naar een psychiater.

Dit beangstigde mij… Ze denkt zeker dat ik gek ben geworden! Gelukkig stelde deze man mij al snel gerust. ,, Je bent niet gek geworden, je hebt een burn- out.

Je gaat rust nemen, niet werken, niks doen.

Hij schreef mij een recept voor, voor momenten dat ik mij heel slecht voelde. Het idee dat ik niks hoefde stelde mij gerust. Ik ging naar een therapeut, waar ik voor mijn gevoel niet heel aan heb gehad, maar waar ik wel naartoe bleef gaan, want tsjaa, ik wilde van dit rotgevoel af! Vervolgens bezocht ik een andere psycholoog, waar ik een slecht gevoel bij had. Ze luisterde niet naar me had ik het idee. Ook keek ze vaak op de klok die boven mijn hoofd hing. We bleven maar praten, maar ik had niet duidelijk met welk doel nou eigenlijk.

Uiteindelijk stelde ik haar de vraag… Weet jij eigenlijk wel wat je met mij aanmoet? Ze gaf eerlijk aan dat ze het niet wist. Ze verwees mij door naar een andere therapeut en deze vrouw, vergeet ik nooit, zij is mijn heldin!

Ik kwam bij haar met de vraag: ik wil weten waar het vandaan komt dat ik me zo slecht voel! Zij gaf aan:,, Maakt dat uit waar dit vandaan komt?” Het is toch juist belangrijker te weten hoe je met je vervelende gevoel om kan gaan zodat je je weer beter kan voelen?

In de gesprekken werd wel heel duidelijk dat de scheiding van mijn grote invloed is geweest op mijn ontwikkeling. Hier heb ik een stukje traumaverwerking voor gekregen. Verder werd in de gesprekken duidelijk dat ik altijd zo erg met anderen bezig was, dat ik nooit aan mijzelf dacht.

Ik was niet alleen veel bezig met hoe het met anderen ging, maar ook wat anderen van mijn keuzes en beslissingen vonden. Als ik ergens een keuze voor maakte, vroeg ik altijd anderen om hun mening. En als die niet hetzelfde zouden doen als ik, dan deed ik het niet.

Door mijn therapie heb geleerd mijn eigen keuzes te maken, zelf sterker te worden en gelukkig te zijn met mijzelf. En dit is gelukt! Ik geef mijn grenzen aan, vraag minder bevestiging aan anderen en kan problemen van anderen makkelijker bij anderen laten. Als ik denk dat het niet goed met iemand om mij heen gaat, dan vraag ik dit. Als deze persoon aangeeft dat het wel goed gaat, dan kan ik dit loslaten. Eerder lukte mij dit niet.

Ik hoef niet overal grip meer op te hebben.

Mijn valkuil is heel soms nog dat als ik een keer een iets mindere dag heb of bijvoorbeeld woorden met mijn vriend, dat ik onzeker wordt. Dan heb ik weer bevestiging nodig en voel ik de spanning in mijn lichaam. Ook vind ik het soms lastig als een ander kortaf doet tegen mij, om welke reden dan ook. Hier kan ik onzeker door worden.

Gelukkig ben ik me heel bewust van mijn valkuilen en kan ik deze gedachte snel weer keren door andere helpende gedachten in te zetten. Daarnaast heb ik oefeningen geleerd die ik kan toepassen als ik spanning in mijn lichaam voel. Deze helpen mij ook erg goed.

Zonder mijn therapeut was ik nooit zover gekomen. Ik ben haar dan ook super dankbaar!

Een andere tip: Leer meer vanuit en voor jezelf te kiezen.

We leven in een tijd dat er zoveel moet en wordt verwacht… er moet worden gewerkt, voor de kinderen worden gezorgd, een goede partner te zijn en ook nog een goede vriendin. Leer ook eens stil te staan bij jezelf en te kijken naar je eigen behoeften in plaats van die van een ander!

Dit is wel het belangrijkste wat ik mee heb genomen uit de begeleiding die ik heb gekregen en wat voor heel veel vrouwen en moeders een valkuil is.

En waar het eigenlijk begint: zoek hulp! Het is niet gek en het kan je enorm helpen! Er zijn zoveel therapeuten en coaches, dus mijn tip is wel je gevoel te volgen… Als je gevoel niet goed is bij een therapeut of coach.. ga naar een ander. Maar als je die juiste hebt gevonden, dan heb je hier profijt van, voor de rest van je leven.

Herken je jezelf in dit verhaal of ervaar je zelf ook burn-out klachten? Mail naar info@evaacoaching.nl en dan plannen we een kennismakingsgesprek in!

Vond je dit interessant? Lees dan ook het burn-out verhaal van Denise.

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]